Wędzidełko języka, to elastyczny fałd skóry, który łączy w linii środkowej dolną powierzchnię języka z dnem jamy ustnej (jest on widoczny po uniesieniu końca języka ku podniebieniu). Wędzidełko języka o prawidłowej długości pozwala na swobodne dotarcie języka w każde miejsce jamy ustnej i na poprawne wymawianie konkretnych głosek. W przypadku skrócenia wędzidełka mamy do czynienia z ograniczeniem ruchów w każdym zakresie. Nie ma dwóch jednakowych wędzidełek, tak jak nie ma dwóch jednakowych pacjentów. Niektóre skrócone wędzidełka są wąskie ( cienka błona) inne szerokie ( mięsiste).
Głównymi konsekwencjami skrócenia wędzidełka języka są:
- zaburzenie w wytwarzaniu podciśnienia we wnętrzu jamy ustnej do funkcji ssania niezbędnej od pierwszych dni życia.
- problemy z efektywnym ssaniem ( często jest ono przerywane, dziecko ucieka w sen, mama ma wrażenie, że maluch nie dojada lub jej pokarm jest niepełnowartościowy)
- wzmożone napinanie warg
- pęcherzyk na górnej wardze
- zaburzenie rozwoju motoryki języka
- zaburzenia połykania w wyniku ograniczonego zakresu ruchomości mięśni nad i podgnykowych
- zaburzenie pozycji spoczynkowej języka
- trudności w osiągnięciu kolejnych milowych kroków w rozwoju motorycznym ( często)
- wzmożone napięcie mięśniowe
- trudności w rozszerzaniu diety z uwagi na brak możliwości przerzucania kęsa pokarmowego
- na późniejszych etapach rozwoju: nieprawidłowa artykulacja, wady zgryzu, wady postawy itp.
Wbrew obiegowemu mitowi, wędzidełko języka pod wpływem ćwiczeń nie rozciągnie się dlatego, że zbudowane jest z kolagenu typu 1. Co to oznacza? Ten typ kolagenu odpowiada za wytrzymałość na rozciąganie tkanek i dlatego też nie ulega rozciągnięciu.
Lepiej poczekać z zabiegiem do czasu gdy dziecko będzie starsze.
To kolejny mit. Im szybciej zabieg wykonany jest u dziecka tym lepiej. Dlaczego? Ponieważ nie mamy do czynienia z zaburzeniami wtórnymi ze strony wędzidełka, zmienionymi wzorcami motorycznymi – wszak dziecko musi sobie jakoś radzić oraz zakorzenionymi nawykami. W odniesieniu do dzieci starszych proces przygotowania do zabiegu oraz dochodzenia do pełnej sprawności pozabiegowej wymaga działania wielokierunkowego, systematycznych ćwiczeń i stymulacji również w domu gdyż sam zabieg ” otwiera nam drzwi” czyli uwalnia język, a nie koryguje wad czy rozwiniętych kompensacji. Ponadto dodatkowym czynnikiem jest gotowość emocjonalna dziecka. Jest to szalenie istotny element w całym procesie zarówno od strony zabiegowej jak i pozabiegowej. Rozwiązaniem samym w sobie nie jest tylko podcięcie ale również sposobność wykonywania masaży w jamie ustnej dziecka zgodnie z zaleceniami lekarza. dlatego też wykonanie interwencji chirurgicznej w obrębie wędzidełka językowego powinno zostać poprzedzone odpowiednim przygotowaniem tkankowym. To znaczy, że logopeda/neurologopeda wykonując z pacjentem określone ćwiczenia/stymulacje przygotowuje go na przyjęcie dotyku w jamie ustnej.
Innymi słowy toruje drogę lekarzowi oraz tobie rodzicu, gdyż po zabiegu to właśnie na tobie spoczywać będzie obowiązek wykonywania codziennych masaży wędzidełka, których celem jest między innymi zmniejszenie ryzyka powstania zbliznowaceń czy zrostów, które ograniczyłyby ruchomość i sprawność języka.
Gdy pominiemy ten jakże ważny etap możemy spodziewać się:
- emocjonalnego braku gotowości dziecka do współpracy z lekarzem
- zaciskanie szczęk w odruchu obronnym co uniemożliwi skuteczne przeprowadzanie masaży
- zafundujemy dziecku traumę, która będzie towarzyszyła jemu w kolejnych latach dzieciństwa, a każdy napotkany specjalista będzie kojarzył się z czymś złym
Drodzy Rodzice!
Logopeda/neurologopeda diagnozując sprawdza narząd mowy, jego funkcje oraz napięcie mięśniowe. W diagnozie dużą rolę odgrywa również to jak pacjent reaguje na dotyk. Jeżeli rekomendujemy odroczenie w czasie wykonania zabiegu argumentując to tym, że dziecko nie jest gotowe. To tak właśnie jest. Nie dlatego, że nie chcemy Wam pomóc, ale dlatego, że kierujemy się przede wszystkim dobrem dziecka.
