Celem wczesnej interwencji logopedycznej jest objęcie diagnozą i oddziaływaniem terapeutycznym maluchów, w których rozwoju psychoruchowym wystąpiły różnorodne zaburzenia lub istnieje uzasadnione podejrzenie możliwości pojawienia się takich zaburzeń w niedalekiej przyszłości.
Zadaniem logopedy w początkowym okresie życia dziecka jest stymulowanie prawidłowego rozwoju funkcji oddechowych, pokarmowych i słuchowych, które stanowią fundament do rozwoju prawidłowej komunikacji oraz stworzenie okazji do aktywności ruchowej i poznawczej, a także umożliwienie zdobywania pozytywnych doświadczeń, które pozwolą na prawidłowe funkcjonowanie.
W przypadku małych dzieci warto skonsultować się z logopedą, gdy:
- noworodek lub niemowlak ma problemy ze ssaniem piersi,
- u dziecka występuje nadmierne ślinienie się,
- maluch ma stale otwarte usta lub ciągle wysunięty język,
- pojawiają się problemy z rozszerzaniem diety, gryzieniem, żuciem lub połykaniem,
- występuje stała tendencja do dławienia się i silny odruch wymiotny,
- dziecko ma krótkie wędzidełko podjęzykowe, lub wargowe, którego przejawem mogą być problemy z przystawieniem do piersi czy nieefektywne ssanie,
- u niemowlęcia nie pojawia się gaworzenie, nie prowadzi ono z dorosłym „dialogu” naśladując sylaby otwarte, nie pojawia się u niego gaworzenie samonaśladowcze i dziecko nie wypowiada ciągów sylabowych,
- gdy wyraźnie przedłuża się głużenie i staje się ono głośniejsze niż wcześniej,
- niemowlak nie reaguje na bodźce słuchowe lub wzrokowe,
- maluszek nie skupia wzroku na twarzy mamy lub taty i nie reaguje adekwatnie na ich mimikę,
- u dziewięciomiesięcznego dziecka nie pojawia się gest wskazywania palcem,
- dziecko mające rok nie wypowiada kilku prostych wyrazów zbudowanych z sylab otwartych, świadomie i intencjonalnie nie używa słów „mama”, „tata” oraz kilku wyrażeń dźwiękonaśladowczych lub nie rozumie prostych pleceń popartych gestem,
- roczny malec nie potrafi pić z otwartego kubka, nie potrafi jeść pokarmów łyżeczką oraz unika pokarmów o stałej konsystencji,
- dziecko nie próbuje komunikować się z otoczeniem, nie jest zainteresowane kontaktem, nie rozumie innych osób stosownie do wieku lub nie nawiązuje kontaktu wzrokowego.
Nie każdy maluch będzie wymagał interwencji logopedycznej ale odpowiednio wcześnie rozpoczęta terapia, pozwoli na uniknięcie utrwalania patologicznych wzorców i pozwoli na harmonijny rozwój funkcji malucha.
