Podczas prowadzonych przez naukowców z Uniwersytetu Australii Zachodniej badań nad ssaniem u niemowląt wykorzystano ultradźwięki i pomiar podciśnienia.
W trakcie cyklu ssania podciśnienie ma najpierw wartość bazową, która rośnie w miarę obniżania położenia języka i osiąga największą wartość, gdy język znajduje się w najniższym położeniu. Mleko zaczyna wypływać podczas obniżania języka. Następnie język ponownie unosi się z powrotem do położenia spoczynkowego, podciśnienie osiąga wartość bazową, a mleko przestaje płynąć.
W karmieniu piersią duże znaczenie mają ruchy języka; muszą one wywołać wypływ mleka z piersi i bezpiecznie przenieść je do gardła przed połknięciem. Ruchy języka zaobserwowano u płodów in utero od 14. tygodnia ciąży, a ruchy powtarzalne, dojrzałe, od 28. tygodnia ciąży. Znaczenie rozwiniętych ruchów języka i wytwarzanego podciśnienia w usuwaniu mleka podczas karmienia piersią wykazano, stosując zsynchronizowane pomiary ultrasonograficzne i pomiary podciśnienia. Od trzeciego dnia po urodzeniu u noworodków donoszonych obserwowano stały wzorzec ruchów języka podczas usuwania mleka (fazy NS) . Dziecko przylega do piersi, wytwarzając podciśnienie bazowe (średnia: –64 mmHg), które powoduje wydłużenie brodawki sutkowej
i umieszczenie jej około 5 – 7 mm od zbiegu podniebienia twardego i miękkiego. Na tym etapie język równomiernie uciska brodawkę, a jego tylna część dotyka podniebienia twardego. Gdy język znajduje się w tym położeniu spoczynkowym, przepływ mleka nie następuje. Kiedy język odsuwa się od podniebienia twardego, brodawka sutkowa rozszerza się i przemieszcza bliżej zbiegu podniebienia twardego i miękkiego. W miarę jak język obniża położenie, wytwarzane jest większe podciśnienie i mleko wypływa z brodawki do jamy ustnej. Podciśnienie jest największe, gdy język znajduje się w skrajnie dolnym położeniu (średnie
podciśnienie maksymalne: –145 mmHg). Gdy język się unosi, znów równomiernie uciska brodawkę sutkową, podciśnienie wraca do poziomu bazowego, zaś mleko przesuwane jest z jamy ustnej pod podniebieniem miękkim do obszaru gardłowego, a następnie połykane.
Podczas ssania NNS wzorzec ruchów języka u niemowląt donoszonych i karmionych piersią zbliżony jest do tego z fazy NS. Gdy język obniża się, wzrasta podciśnienie, brodawka sutkowa rozszerza się w stopniu mniejszym niż w fazie NS i przemieszcza bliżej zbiegu podniebienia twardego i miękkiego. Nie następuje jednak przepływ mleka, gdy język znajdzie się w skrajnie dolnym położeniu, a przestrzeń w jamie ustnej jest mniejsza. Język wraca do podniebienia twardego podobnie, jak ma to miejsce w fazie NS. W fazie NNS tempo ssania jest znacząco wyższe niż podczas usuwania mleka (NS).
Aby karmienie piersią było skuteczne, niemowlę musi nie tylko usuwać mleko z piersi, ale również koordynować przełykanie i oddychanie, by umożliwić bezpieczny transport mleka z jamy ustnej do układu trawiennego. Przez cały czas niezbędne jest także utrzymanie właściwej stabilności krążeniowo-oddechowej . Podczas karmienia piersią niemowlęta donoszone są w stanie jednocześnie ssać i przełykać mleko, jednak by je przełknąć, muszą na krótko (ok. 0,5 sekundy) wstrzymać oddech. W porównaniu ze ssaniem NNS podczas ssania NS niższa jest częstość oddechów (40 – 65 na minutę) 40, 55, wyższe jest tętno (140 – 160 uderzeń na minutę), a saturacja krwi tlenem pozostaje bez zmian (99%), co dowodzi doskonałej koordynacji procesów u niemowlęcia .
Źródło: Medela – Przegląd badań.