Terapia miofunkcjonalna jest coraz bardziej popularnym sposobem oddziaływania logopedycznego zarówno dla dzieci, jak i osób dorosłych, u których występują zaburzenia funkcji w przestrzeni orofacjanej, wady anatomiczne w budowie narządów mowy, czy nieprawidłowe nawyki angażujące mięśnie orofacjum. Do podjęcia terapii niezbędna jest diagnoza miofunkcjonalna, która to w większości przypadków powinna być poparta oceną wielospecjalistyczną, w tym: logopedyczną, ortodontyczną, fizjoterapeutyczną, jak również innych specjalistów.
Dla kogo terapia miofunkcjonalna?
Jeżeli Twoje dziecko ma poniżej przedstawione objawy, skontaktuj się ze specjalistą. Być może terapia miofunkcjonalna jest właśnie dla niego.
a) otwarte usta
b) nieprawidłowy tor oddechowy
c) pogrubiona i zaczerwieniona warga dolna
d) ślina w kącikach ust
e) język w pozycji spoczynkowej napierający na zęby albo leżący między zębami,
f) zaburzenia artykulacji, często przy realizacji głosek /s/, /sz/, oraz /t, d, n, l/,
g) słabo wyrażona mimika twarzy
h) problemy z postawą
Zaburzenia miofunkcjonalne mogą być następstwem:
a) wady wymowy
b) nieprawidłowego ustawienia łuków zębowych
c) zgryz krzyżowy, zgryz otwarty, tyłozgryz
d) problemów ze stawami skroniowo-żuchwowymi
e) paradontozy na skutek nieprawidłowej pozycji spoczynkowej języka
f) słabego przybierania na wadze
g) obniżonej zrozumiałości mowy
h) nieprawidłowej pozycji spoczynkowej języka
i) słabego przybierania na wadze
j) opóźnionego kształtowania się artykulacji zgodnej z normą wiekową
k) oddychania torem ustnym i inne
