Wg definicji Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization – WHO) udar mózgu to nagłe wystąpienie ogniskowego lub uogólnionego zaburzenia czynności mózgu, trwającego dłużej niż 24 godziny i wynikającego wyłącznie z przyczyn naczyniowych. W literaturze można czasem spotkać historyczne sformułowanie „apopleksja” oznaczające nagły wylew krwi do mózgu.
Udar występuje, gdy główne naczynie tętnicze w mózgu pęka i zaczyna krwawić lub gdy dochodzi do zablokowania dopływu krwi do mózgu. W zależności od powyższego wyróżnia się dwa rodzaje udarów: krwotoczny oraz niedokrwienny, który diagnozowany jest u 80 procentów pacjentów. Oba stanowią zagrożenie dla życia i wymagają niezwłocznego wezwania pogotowia ratunkowego. Aby zapobiec następstwom udaru niezbędna jest natychmiastowa reakcja. Im wcześniej pacjent trafi na oddział udarowy, tym większą ma szansę na całkowite wyzdrowienie. Statystyki pokazują, że co roku na udar mózgu zapada aż 80 tysięcy osób.
Przy obu rodzajach udarów bardzo ważnym elementem terapii jest rehabilitacja narządów ruchu i mowy. Najczęściej opieka nad chorym odbywa się w specjalistycznych oddziałach udarowych, a jej celem jest poprawa stanu neurologicznego, a w konsekwencji powrót do normalnego funkcjonowania w życiu codziennym. Kompleksowa rehabilitacja pacjenta po udarze łączy w sobie terapię fizykalną, zajęciową oraz rehabilitację mowy. Istotne jest też przekazanie wiedzy rodzinie chorego i edukacja odnośnie stanu zdrowia neurologicznego i zapobieganiu powikłaniom, głównie związanych z przykurczami i odleżynami.
Rehabilitacja pacjenta poudarowego, jest trudna, żmudna, cierpliwa i wymagająca zaangażowania wielu osób, na wielu płaszczyznach.
” Z całego serca polecam Panią Karolinę! Tata trafił po udarze do Pani Karoliny i efekt jest niesamowity! Dziękujemy!”
