Tworzymy programy terapeutyczne w oparciu o profil dziecka i jego dotychczasowe umiejętności. Sprawdzamy bazowe umiejętności komunikacyjne. I choć wydawać by się mogło, że przecież wiek szkolny dziecka jest poza obszarem wczesnej interwencji logopedycznej, ważne byśmy pamiętali, że w logopedii „nigdy nie mówi się nigdy”.
Bo gdy tak wnikliwie przyglądamy się naszym podopiecznym to okazuje się, że wielu z nich zamiast kciuka ssie długopis, odgryza kanapkę (co tam odgryza, przeciwnie – kąsa!) i żuje ją nie domykając ust, połyka infantylnie… Pamiętajmy, że bez treningu tych najważniejszych umiejętności wywołanie głoski na niewiele się nam zda.
W terapii neurologopedycznej odpowiedzialność spoczywa nie tylko na terapeucie, ale również na opiekunach Pacjenta. W związku z czym już na początku terapii zawieram kontrakt, w którym ściśle określam zadania terapeuty i zadania opiekunów względem Pacjenta. Najbliżsi przyjmując instrukcję od neurologopedy powinni w domu kontynuować zadania terapeutyczne, aby cały proces przyniósł pożądany efekt i dawał satysfakcję zarówno rodzinie jak i specjaliście. Zawierając kontrakt liczę na pełną współpracę. Proszę o informację zwrotną dotyczącą przebiegu terapii w warunkach domowych, ewentualnych trudnościach. Zawsze, dzięki sprawnej komunikacji, wspólnie jesteśmy w stanie zmodyfikować plan terapeutyczny.
